Column Irene Pigge: Hai mam!

Irene Pigge is samen met haar man eigenaar van het winkeltje op het station van Borne. Een druk punt, waar veel ontmoetingen plaatsvinden en waar reuring is. In Hart van Borne vertelt zij wat zij er zoal meemaakt.

Mevrouw ging zitten met een zucht, mopperde dat de trein weer eens uit was gevallen en ik vroeg waar ze naar toe moest. Ze zei uit Nijverdal te komen. Dat is het dorp waar ik ben opgegroeid en ik vertelde haar dat we daar met De Koffiekaravaan zijn begonnen. Op de zaterdagmarkt. Een heerlijk sfeertje, heel gezellig altijd. 

Ik zei dat ik het vooral zo fijn vond dat mijn moeder er zó vlakbij woonde dat ze zelfstandig naar ons toe kon komen lopen. En dat was heel bijzonder, want alle andere ontmoetingen waren altijd door ons gearrangeerd. Ze had geen rijbewijs, dus moest ze altijd worden gehaald. Je weet pas hoe magisch het gevoel bij een onverwacht bezoek kan zijn, als geen van de bezoeken ooit nog onverwachts is. Net zoals je jezelf niet kunt kriebelen, maar kippenvel krijgt als een ander je streelt.

En dus genoot ik volop van het straatbeeld met mijn moeder erin, leunend op haar rollator, stralend van trots als ze zag dat we druk waren met klanten.  Ik vond het fijn dat ik door het gesprek met deze mevrouw weer even terechtkwam in dat hoekje van mijn geheugen en ik wenste haar een fijne dag.

Ze merkte op dat ze wel even langs kon gaan bij haar dochter. Dat ze op het idee kwam door ons gesprek wil ik graag denken, maar misschien is dit wel teveel eer en moest ze er gewoon sowieso naar toe. Maar dan hoop ik wel dat ze even stil heeft gestaan bij hoe waardevol het is om gewoon naar elkaar toe te kunnen. Spontaan. Gewoon omdat dat nog kan.

Irene Pigge