Samen Kerken: Begraven of cremeren?

Begraven of cremeren, misschien voor u geen vraag. Misschien heeft u er al lang over nagedacht en het besproken met uw naasten. Het valt me bij het lezen van de overlijdensadvertenties op dat er in onze streek steeds minder begrafenissen worden gehouden. Want als ik ‘s morgens de krant lees, kijk ik altijd naar de overlijdensadvertenties. Volgens mij ben ik daar niet de enige in. Meer dan 70% van de krantenlezers leest dagelijks de pagina’s met familieberichten. Het is mij dus opgevallen dat er steeds meer crematies plaatsvinden. Wellicht heeft dat ook te maken met het prachtige crematorium, dat we in Borne gekregen hebben.
Eeuwenlang is cremeren voor christenen ten strengste verboden geweest. Men heeft zich willen onderscheiden van de heidenen bij wie het de gewoonte is geweest om hun doden te verbranden. Begraven symboliseert voor veel gelovigen de hoop op de opstanding van het lichaam. De volledige gelijkstemming van begraven en cremeren is in 1968 tot stand gekomen. Heden ten dage kiest ongeveer 2 op de 3 Nederlanders voor cremeren en 1 op de 3 voor begraven.

De beslissing ‘begraven of cremeren’ is soms al door de overledene vastgelegd

Hierdoor verandert ook de inrichting van de begraafplaatsen. In Zenderen zijn we bezig plannen te ontwikkelen om onze begraafplaats toekomstbestendig te maken. Graag willen wij ook van jongeren uit onze parochie weten hoe zij denken over begraven of cremeren, hoe zij denken over het al dan niet plaatsen van de urn op onze begraafplaats.

Borne heeft een heel mooi gedenkpark, waar naast graven ook urnenmuren, urnengraven en een strooiveld is gerealiseerd. En onlangs werd op de katholieke begraafplaats in Delden het nieuwe urnenveld en de gedenkmuur ingewijd en ingezegend. Zo zijn deze begraafplaatsen al ingericht op de toekomst.
De beslissing ‘begraven of cremeren’ is soms al door de overledene vastgelegd, zeker als het een weduwe of weduwnaar betreft. Hij of zij wil in de regel hetzelfde als hun partner. Toch gebeurt het ook dat de beslissing wordt overgelaten aan de nabestaanden.
Het onderhouden van het graf kan dan als een blok aan het been worden gezien, zeker als geen van de nabestaanden in de buurt woont. Maar toch kan het voor nabestaanden heel prettig zijn om een plek te hebben waar zij naar toe kunnen gaan.

Er zijn dus veel verschillende opvattingen. Het is wel fijn dat er van tevoren over is nagedacht en niet na een overlijden. Zo voorkom je problemen. Ik hoop dat u in goede harmonie tot een beslissing mag komen.

Maria Verheijen – van Alst

vicevoorzitter parochie

O.L.V. Onbevlekt Ontvangen Zenderen