Spaghettirellen een doorslaand succes
AlgemeenBORNE - De voorstelling “Spaghettirellen” gespeeld door de theatergroep De Jonge Honden uit Zwolle ging donderdagavond in première. Het plein voor het Kulturhus was omgetoverd tot een Italiaans restaurant en een foodtruck verzorgde de spaghettimaaltijd. Samen met het verhaal over de rellen tussen Oldenzaalse jongeren en Italiaans gastarbeiders waren alle ingrediënten daar voor een geslaagde avond. En met nog drie uitverkochte voorstellingen te gaan werden de Spaghettirellen een doorslaand succes.
Klokslag negen uur werden de bordjes vegetarische spaghetti naar binnen gedragen. Zo’n 125 belangstellenden hadden zich inmiddels aan de klaargezette tafels met stoelen genesteld, wachtend op hetgeen er komen zou. De verlichting was in de sfeerstand gezet. De muziek begint te spelen en met het ronken van de buikschuivers kan de voorstelling beginnen. Twentse nozems uit de Boeskoolstad gaan de confrontatie aan met de charmante Italianen die als gastarbeiders in de textiel werken. Inzet de meisjes!
Die zuiderlingen moeten met hun tengels van de Twentse schonen afblijven, anders….! Ja anders.. De spanning wordt opgevoerd, voor menige oudere een feest van herkenning van toen en wie dat niet meegemaakt heeft, krijgt nu een heerlijk spel voorgeschoteld. De koude, nuchtere Twent tegenover de temperamentvolle hitsige Italiaan. Hoe herkenbaar.
‘’We waren woedend omdat Dansclub de Bond in het St.Jozefgebouw in Oldenzaal een briefje had opgehangen: Proibito l’ingresso a Italiano, verboden voor Italianen’’, herinnert Salvatore Ierna zich nog goed. Hij wordt geïnterviewd door de Volkskrant en vertelt: ‘’Wij kwamen daar vaak, we werden in cafetaria’s ook dikwijls uitgescholden voor spaghettivreters en nu waren we deze discriminatie zat!’’ Met stoelpoten en bierflessen werd de strijd aangegaan en met hulp van de Spaanse gastarbeiders. De kranten stonden er vol van. Daags erna gingen veel arbeidsmigranten in staking.
Deze knokpartij is dus de aanleiding geweest voor het opvoeren van de Spaghettirellen, ruim zestig jaar na dato. Haagse ambtenaren hadden destijds zelf in het arme Italiaanse zuiden gezonde mannen geworven voor de textielindustrie, die een enorm tekort aan arbeidskrachten had. Het liefst vrijgezellen, want men zat niet te wachten op families die hier ook nog eens gehuisvest moesten worden. Alles was gericht op terugkeer naar het vaderland. Veel Twentse meisjes waren echter gevoelig voor de charmes van deze buitenlandse jongeren. Hieruit kwamen zelfs huwelijken voort. Tot groot ongenoegen van de jaloerse nozems natuurlijk en dit mondde menig keer uit in confrontaties.
De heer en mevr. Stoop hadden een mooi plekje gekregen vlak voor het toneel en konden het spektakel goed bekijken. ‘’We vonden het in de eerste plaats heel goed georganiseerd! Ook de opstelling in carré vorm rondom het toneel, zodat iedereen het goed kon zien, perfect! Het is een terugblik in de geschiedenis, er rijden brommers op het toneel, er wordt gevochten, geschoten, met hamers geslagen, heel indrukwekkend! Hoe is dit mogelijk geweest?’’ vragen ze zich af. ‘’Heel treffend vond ik wel de scene met het onderzoek dat gehouden werd naar het temperament van die buitenlanders. Ze waren toch wel gauw aangebrand!’’
Tekst: Annemarie Haak