Echtpaar Wienk 60 jaar getrouwd
AlgemeenBORNE - Het was 1947 en op de kansel in de Lambertuskerk werd gevraagd tijdelijk een kind op te nemen. De ouders van de heer Wienk die zelf al acht kinderen hadden twijfelden geen moment. “Waar we met z’n tienen van kunnen eten kan er ook nog wel een elfde bij.
En zo kwam de 9-jarige Eva Schuhai met een trein vol met kinderen uit Oostenrijk naar Hengelo om in drie maanden tijd wat aan te sterken. Er werd eerst nog in Venlo gestopt waar werd bepaald bij welke tijdelijke pleeggezinnen de kinderen werden ondergebracht. Voor Eva was het een hele omschakeling om als enig kind in zo’n groot gezin terecht te komen. Ze moest daar erg aan wennen, maar ze paste zich snel aan. Ze had eigenlijk liever naar Zwitserland gewild, want ze had van een vriendinnetje van school gehoord dat de mensen daar veel rijker waren.
Later is ze nog eens voor drie maanden naar hetzelfde gekomen. Ben Wienk was destijds de enige die zich verstaanbaar kon maken in het Duits, maar verder had hij nog weinig belangstelling voor meisjes, hij ging liever voetballen. Wel bleven ze elkaar na de laatste keer schrijven.
Toen Ben als 20-jarige met vrienden in een gehuurde auto naar Italië op vakantie ging had hij Eva, destijds 18, geschreven dat hij misschien bij haar langs zou komen. Geboren in Innsbrück was ze toen woonachtig in Wels, een dorp in de buurt van Linz.
Ze zouden daar een dag blijven, maar dat beviel zo goed dat het een hele week werd. Na die week moesten ze terug naar huis omdat er nog maar net genoeg geld over was om benzine te tanken voor de terugweg. De vonk was echter over geslagen. Wat volgde was een verkering van vier jaar op afstand. De komende vakanties werden uiteraard samen gevierd in Oostenrijk. Ook kwam Eva in die periode naar Nederland voor een korte vakantie. Ze vond Nederland nogal plat. “Ik heb haar daarom meegenomen op een fietstocht naar de Tankenberg, maar daar was ze niet erg van onder de indruk” aldus Ben. De heer Wienk kwam uit Hengelo en werd leraar Lichamelijke Opvoeding aan verschillende scholen in Hengelo onder andere bij Mavo Lansink dat destijds nog de Pastoor van Rossum Ulo heette. “In die tijd waren er nog voldoende vacatures en was het niet moeilijk aan een baan te komen”. Ook werd hij turntrainer bij Quick in Oldenzaal. “Toen heb ik toch wel 50 uur gymles gegeven per week, later werd dat gelimiteerd en mocht je niet meer zoveel uren maken.”
Zijn vader had een winkeltje in huishoudelijke artikelen waarvan de familie net rond kon komen. In de oorlog werd dit pand gebombardeerd. Van het puin in Hengelo werden toen winkeltjes gebouwd aan de Oldenzaalsestraat waar zij ook naar toe verhuisden. De naam van de familie Wienk is daarna altijd een bekende naam gebleven in Hengelo, eerst als Feestwinkel Wienk later Fopshop De Feestwinkel aan de Wolter ten Catestraat.
Ze kregen vier kinderen waarvan de laatste twee een tweeling was, een jongen en een meisje. Het was in die tijd nog gebruikelijk dat je huisvrouw was en thuis bleef. Toen in 1974 bekend werd dat er aan de Kerkedennen gebouwd zou gaan worden zijn ze meteen gaan kijken. Er was nog niets, alleen een hoop zand en een tekening, maar ze waren meteen verknocht aan de locatie.
Het begin van hun gezamenlijke leven is dus wel een aaneenschakeling van toevalligheden geweest. Zonder de verschrikkelijke oorlog en de nasleep daarvan hadden dat ondervoede meisje uit Oostenrijk en de Hengelose jongen elkaar wellicht nooit ontmoet.
Afgelopen zaterdag werd het feest met familie en vrienden gevierd bij Jachtlust in Hertme.
Tonnie Stegeman
