Burgemeester Pierik overhandigt namens de gemeente het echtpaar Kwakkenbos een mand met lekkernijen en een kopie van hun trouwakte
Burgemeester Pierik overhandigt namens de gemeente het echtpaar Kwakkenbos een mand met lekkernijen en een kopie van hun trouwakte

Met dat meisje moét ik echt dansen

Algemeen

Vorige week dinsdag was het precies 60 jaar geleden dat de heer en mevrouw Kwakkenbos-Helt in het huwelijk traden. Dat hadden ze graag feestelijk gevierd met kinderen, kleinkinderen, familieleden en vrienden maar daar stak de corona-pandemie een stokje voor. Toch hebben ze dit unieke gebeuren in huiselijke kring, helaas wel in groepjes gesplitst, kunnen vieren. Zo werd het toch nog een heel mooie dag waar ze echt van hebben genoten.

BORNE - De heer Kwakkenbos zag het levenslicht in Nieuwkoop en mevrouw Helt in Amsterdam maar zij groeide op in Zandvoort. Ze leerden elkaar 65 jaar geleden kennen tijdens een militair onderofficiersfeestje in Haarlem waar de heer Kwakkenbos gelegerd was. Zij was, samen met een groep andere meisjes, allen werkzaam bij V&D, uitgenodigd om als zogenaamde tafeldame te dienen. Het was liefde op het eerste gezicht. Kwakkenbos: “Toen ik haar zag dacht ik meteen, wat er ook gebeurt, met dat meisje wil ik dansen”.

Het was toentertijd, net als nu eigenlijk, erg moeilijk om een huis te vinden, reden waarom het nog 5 jaar duurde voor ze trouwden. De eerste tijd als echtgenoten woonden ze bij een ouder echtpaar in een bovenhuisje. Daarna zijn ze naar IJmuiden verhuist waar Kwakkenbos werkzaam was bij V&D en nog weer later naar Den Helder. Later is hij zich steeds wat meer met personeelszaken gaan bezighouden. Hij werd gevraagd werd om in Enschede wat problemen op te lossen. Mevr. Kwakkenbos: “Dat moet ik eerst aan mijn vrouw vragen, want alle familie woont in het westen, was zijn reactie”. “Voor ons was dat emigreren, de grote autobaan hield op bij Hoevelaken en dus moest je via allerlei binnenwegen in Enschede zien te komen”, zegt Kwakkenbos.

“We zijn toen eerst overal in Twente gaan kijken omdat we vonden dat als daar het werk was we daar ook moesten gaan wonen”. Omdat mevrouw Kwakkenbos geen rijbewijs had was de voorwaarde dat er in hun toekomstige woonplaats een station moest zijn. Ze wilde regelmatig de trein kunnen nemen om haar zussen te bezoeken. “Ik moest wel erg wennen”, zegt mevrouw Kwakkenbos. Al mijn zussen en familie wonen aan die kant en dat vond ik echt niet leuk. Het wende echter snel, want het is hier ook erg mooi om te wonen. De zee blijft echter altijd trekken. Af en toe zeg ik nog steeds, zullen we nog even naar Zandvoort gaan, vooral als het stormt is het geweldig lekker in de wind te lopen”. Hun vakanties brengen ze dan ook altijd op het strand door. De heer Kwakkenbos is ook jaren fractievoorzitter van 1974 tot 1990 van eerst de KVP, later het CDA. Na de zogeheten ‘Bornse kwestie’ vond hij het mooi geweest en beëindigde hij zijn politieke loopbaan. De hobby’s van mevrouw zijn kleding maken en schilderen, en niet onverdienstelijk gezien de mooie schilderstukjes die aan de muur hangen. De heer Kwakkenbos heeft zijn volière met tropische vogels en beiden tuinieren ze graag. Ze hebben boven beiden een eigen kamertje waar mevrouw in alle rust kan schilderen en meneer kan computeren.