Truus Leurink moeder en grondlegster mode-imperium

15 februari 2022, 09:10 Algemeen

Wie in Borne naar exclusieve mode zoekt komt automatisch terecht bij Modehuis Leurink in het statige De Keizerskroon aan  het Dorsetplein. de bezoeker vindt er niet alleen collecties van alle topcouturiers, maar wordt ook aangenaam getroffen door de ongedwongen, bijna huiselijke sfeer. Het is de erfenis van Truus Leurink, grondlegster van de familieonderneming.

BORNE - Was het voorbestemd? Bespiegelingen hierover laten we over aan de filosofen en theologen. Feit is dat niemand weet wat er was gebeurd, als Truus Leurink in 1946 op 33-jarige leeftijd geen weduwe was geworden. was ze dan huisvrouw gebleven met de zorg voor de anderhalf jarige Frans, de twee jarige Leo en de vier jarige tweeling Jan en Johan, terwijl haar man zijn timmerwerkplaats bestierde? Misschien wel, misschien niet. Feit is ook dat haar man Jo voor zijn dood al een pandje aan de Grotestraat 154 had gehuurd van Mannie Browner, procuratiehouder bij de Spar. De afspraak was dat zij daar een winkeltje in fournituren zou openen.

‘Moeder was van bouwbedrijf Kuipers’ vertelde zoon Johan. ‘Ze werd op 5 januari 1910 geboren. drie jaar later overleed haar vader. De ondernemersgeest moet er al in gezeten hebben. Ze begon op 30 m2 met de verkoop van knopen, band, koord, elastiek, sokken, ondergoed en dat soort spullen. Die waren schaars en alleen op de bon verkrijgbaar. Ze werden bij enkele groothandels gehaald door een vriend van mijn vader. Hij had een motor met zijspan. Als hij terugkwam stond er altijd een grote groep mensen te wachten. De artikelen werd bij wijze van spreken al vanuit de zijspan verkocht. In die tijd maakten de meeste mensen de kleding nog zelf, dus de behoefte aan kleinvak artikelen was groot.’ Truus Leurink verdeelde haar tijd tussen winkel en kinderen. De scheidslijn tussen werk en prive bestond letterlijk uit een muurtje. Met ijzeren discipline, wilskracht en vertrouwen wist ze een geheel nieuw bestaan op te bouwen en tegelijkertijd haar vier zonen op te voeden. Hulp van haar moeder en schoonmoeder, zwager Gerard Leurink en broer Johan Kuipers, maar ook de familie Oude Wolbers waren hierbij onontbeerlijk.

‘Het was in de eerste jaren geen vetpot, maar de klandizie nam wel zo sterk toe dat er uitgebreid moest worden. op het laatst had mijn moeder een winkel van 70 m2 en vijf of zes winkelmeisjes. ook het assortiment breidde zich uit. Het was net een ‘Winkel van Sinkel’. Elke dag werden knopen gemaakt met de speciale knopen machine die moeder in het eerste jaar had gekocht. Vele duizenden stofknopen zijn er mee gemaakt, vaak tot twee uur ‘s nachts. Ze had ook helemaal geen vestigingsvergunning. Die kreeg ze pas in 1952. De Kamer van Koophandel zette haar op het goede spoor. Het examen dat ze in den Haag moest afleggen ging haar makkelijk af na zoveel jaar ervaring. De Bornenaren zagen haar niet vaak op straat. De winkel en de kinderen slokten alle tijd, aandacht en energie op. Bovendien kwamen ze wel naar haar toe. Zo bleef ze op de hoogte van de ontwikkelingen en het wel en wee in het dorp. Ze stond bekend als een kordate maar ook lieve en sociale vrouw die makkelijk contacten legde. Wie niet direct kon betalen werd niet met lege handen naar huis gestuurd. ‘Marietje van Spikkert, 15 cent’, staat er in keurig handschrift te lezen in een boekhoudboekje van weleer. ‘Ze wist ook heel goed in welke gezinnen armoede heerste en er bijvoorbeeld met 5 december geen Sinterklaascadeautjes uitgepakt konden worden. Dan pakte ze sokken, wanten, shawls en andere artikelen in die ik vervolgens moest afgeven,’ zei Johan. ‘En als er wat met ons aan de hand was, liet ze de zaak de zaak. Wij gingen voor. Ik weet nog goed dat ik een keer oorontsteking had. mijn oren moesten twee keer per week doorgespoeld worden. In Borne kon dat niet, daarom zette ze me achterop haar fiets en trapte naar Hengelo.’

In 1967 gaf Truus de fakkel over aan Johan, die dat jaar was getrouwd met Jos. Onder zijn leiding breidde de zaak zich verder uit, zodanig dat de familie in 1974 verhuisde naar de Marktstraat. Een jaar later werd de Keizerskroon aangekocht. In 1992 toen het modehuis al een klinkende naam had opgebouwd, bleek weer eens hoe bescheiden ze was gebleven. De jurk die haar zonen voor haar gekocht hadden in verband met de heropening wilde ze niet aan. Heel mooi, maar te duur! Truus Leurink hertrouwde in 1988 tot grote verrassing van haar zonen met Wim Nijhof. Ze bracht haar laatste jaren door op De Schoener. Op eerste pinksterdag 22 mei 1994 kwam Truus Leurink te overlijden na een kortstondige ziekte.