Chris van Wanrooij: de snelle rechtsbuiten

9 maart 2022, 20:47 Algemeen

Als we in de historie van de voetbalvereniging NEO duiken, komen we één naam telkens tegen: Chris van Wanrooij, de snelste rechtsbuiten ooit. Bekend en berucht om zijn fabelachtige rushes en zijn “dodelijke” schot, zo vermelden de bronnen. Hij speelt niet alleen bij NEO, maar komt ook uit voor het katholiek Twents elftal. Het Utrechts elftal mag eveneens zes jaar van hem profiteren. Bovendien staat hij zijn mannetje in het katholiek Nederlands elftal.

BORNE - Chris meldde zich bij de voetbalvereniging, die toen nog “Borne Vooruit” heette, een dag na de officiële oprichting op 12 mei 1919. Het veld lag in de buurtschap Buren en de eerste wedstrijd die hij moest spelen was tegen Golto. Bij gebrek aan voetbalschoenen speelde hij op soldatenkistjes, maar die moesten het na de eerste goede trap ontgelden. H. Boks, die reserve stond, leende hem echter een van zijn schoenen en zo kon er verder gevoetbald worden. Van Wanrooij viel vanaf het eerste ogenblijk op door zijn techniek, maar werd desondanks in het tweede elftal geplaatst. Hij miste de nodige hardheid en dat hadden de spelers in die tijd wel nodig. Het was in een wedstrijd tegen Dolphia dat de jonge voetballer een trap tegen zijn scheenbeen kreeg. Een gapende wond was het gevolg. Dit maakte hem echter zo ontzettend kwaad, dat zijn angst op slag verdwenen was. Promotie naar het eerste elftal volgde snel.

Hij zou maar liefst 20 jaar in dit elftal blijven voetballen. In de seizoenen ‘27-’28 en ‘30-’31 werd hij met NEO kampioen in de toenmalige eerste klasse van de RKF. De rechtsbuiten speelde de sterren van de hemel en dit bleef niet beperkt tot Borne. Van 1922 tot 1933 maakte hij deel uit van het RK Twents elftal waarmee hij het land introk. Het hoogtepunt in zijn voetballoopbaan was wel de uitverkiezing in het Nederlands elftal. De wedstrijd tegen Duitsland die in Ludwigshafen gespeeld werd eindigde in 3-3. Zelf scoorde Van Wanrooij niet, maar uit zijn beruchte voorzetten werden toch twee doelpunten gescoord.
De voetballer heeft zelfs even bij SC Heracles gespeeld, maar dat was niet van lange duur. Na veertien dagen was Chris weer terug op de thuisbasis, bij NEO. Tot zijn 42ste jaar bleef hij actief voetballen en werd in 1937 nog een keer kampioen. In dit elftal speelden tevens F. Leushuis, A. Vloedbeld, J. Weber, J. Oude Engberink en G. Huls, mannen die eveneens hun steentje hebben bijgedragen aan de gloriedagen van NEO. Daarna stopte hij met voetballen. Hoewel, nog een laatste keer kwam hij in het veld tegen BCSV. Dat was tijdens een veteranentoernooi. Dit keer lachte hem het het geluk echter niet langer toe. Enkele minuten na aanvang van de wedstrijd, zakte de 59-jarige door de enkels en was het afgelopen. Tot het laatst toe bleef hij zich inzetten voor NEO, als jeugdleider, elftalcommissielid, terreinknecht en als ballenbewaarder. Hij was een felle tegenstander van het verdedigende voetballen. “Dat neemt de aantrekkelijkheid van het voetballen weg en belemmert de spelers in hun kunnen, wij konden ons vroeger beter uitleven”.