Column Irene Pigge: Hartverwarmend
AlgemeenIrene Pigge is samen met haar man eigenaar van het koffiezaakje op het station van Borne. Een druk punt, waar veel ontmoetingen plaatsvinden en waar reuring is. In Hart van Borne vertelt zij wat zij er zoal meemaakt.
Soms komt nieuws ineens zo dichtbij. Ik herinner me hoe vreemd ik het vond om een scherm voor onze kassa te hangen, terwijl ik corona vooral associeerde met beelden uit China van mensen met mondkapjes. Maar het was al in Italië en dat is maar zo’n 1.800 kilometer van Borne vandaan. Wat is nou 1.800 kilometer? Nu weet ik dat het ook de afstand is van Borne naar Oekraïne. Een democratisch land dat aangevallen wordt, dat voelt misschien nog wel dichterbij dan 1.800 kilometer. Helemaal als begin maart de mail van NS in mijn mailbox instructies meldt over de opvang van vluchtelingen die aan kunnen komen op ons station. Binnenkort zal het aan de orde van de dag zijn, wanneer de vluchtelingen de Zwanenhof en het op te knappen Maria Mediatrix zullen betrekken. Wat fijn dat ik geen onvertogen woord hierover heb gehoord: iedereen lijkt er mee eens te zijn dat we ze een warm welkom en een veilige haven moeten bieden.
De bereidheid om te helpen is groot. Hartverwarmend is het: de hulp aan de slachtoffers van Oekraïne. We kennen allemaal het initiatief van Bornenaren die massaal aangeboden hulpgoederen brengen naar Opole. Velen van ons kennen wel iemand die net het stapje verder zet en zijn eigen huis deelt met hen die het oorlogsgeweld hebben weten te ontvluchten. Het spaarvarken op onze toonbank wordt steeds zwaarder van al het wisselgeld dat aan de slachtoffers wordt gegund. Bijzonder vind ik dat mensen (jong én oud) vragen een fooi te pinnen zodat ze hiermee het varken kunnen spekken. Ondanks dat we allemaal te maken krijgen met fors gestegen prijzen, delen we wat we hebben. Dat is noaberschap en dat doet goed.