Anastasia tekent haar eigen emoties
Ze begon haar zorgvuldig voorbereidde verhaal van papier voor te lezen, maar toen ze dit naast zich neer had gelegd kwam het verhaal tot uiting zoals ze dat zelf voelde. Een emotioneel verslag van haar vlucht uit haar woonplaats Kremenchuk in Oekraïne, haar verblijf in Enter en Maria Mediatrix en de manier waarop ze haar gevoelens kan en wil uiten.
BORNE - Anastasia was in haar geboorteland als kunstenares creatief bezig met aardewerk, ze was keramist, maar gebruikte tijdens haar vlucht iedere snipper papier om haar emoties op te tekenen. Ze beschrijft met deze tekeningen haar gevoelens vanaf de 23ste februari, een schijnbaar normale dag die begon met haar werk in haar atelier in het centrum van Kiev. Ik dacht er aan hoe ik mijn weekend zou doorbrengen.
“De volgende dag echter veranderde alles en konden we niet meer die persoon zijn die we dag tevoren nog waren”. Na tien dagen van de explosies en angst besloot Anastasia voor de veiligheid te kiezen. Ze voelde zich hopeloos. De ouders van haar toenmalige vriend woonden in Nederland en zij gaven aan dat ze daar wel kon verblijven. “Na een uitputtende reis naar Nederland waarin ik gehuild heb als een baby en emotioneel gebroken was werd ik daar opgevangen. Ik kreeg een mooie en erg comfortabele kamer. Zij probeerden mij te motiveren. Ik mocht de kippen voeren, fietsen, contact opnemen met Oekraïners etc, maar ik voelde geen energie van binnen. Vluchtelingen hebben tijd nodig om het trauma te verwerken.”
De psychologische hulp die ze kreeg zei haar niet weg te rennen voor haar emoties, maar er mee te leren omgaan, probeer het op papier van je af te schrijven. Anastasia: “dat kon ik echter niet, ik heb geen woorden voor wat ik allemaal van binnen voelde dus probeerde ik het door middel van tekeningen te uiten.”
Het duurt nog vier maanden voor ze zich weer een beetje goed voelt. Anastasia: "Ik voelde dat ik leef en naar buiten wilde, dat ik weer besta. Ik probeerde mij te fixeren op iets goeds. Ik wilde dat de mensen mij weer hoorden en mij niet veroordeelden om mijn luiheid. Dat was het niet, het was een echte depressie. Veel Oekraïners hebben hier last van en hebben tijd nodig. Ik begon zelfs te roken, terwijl ik in Oekraïne iedereen veroordeelde die rookte, maar ik had het nu nodig om kalm te worden"
Ze ging de tekeningen langs om te vertellen wat wat ze op dat moment meemaakte en voelde. Bij de tekening van haar kamer op de kippenboerderij stond ze stil bij de naam van de plaats waar ze onderdak vond 'Enter'. Het woord enter was voor haar symbolisch voor de poort naar een nieuw deel van haar leven in een nieuwe omgeving. Ondanks dat de ouders van haar ex-vriend ontzettend aardig voor haar waren besloot ze te verhuizen naar Maria Mediatrix. Een andere tekening laar haar kamer zien in de vluchtelingen opvang waar ze iedereen uitnodigde om haar tekeningen te bekijken. Men overtuigde haar dat ze de tekeningen aan iedereen moest laten zien met deze expositie als gevolg.
