Een man met een geel-zwart hart
Zonder iemand tekort te doen kunnen we stellen dat Jan Hagreis leefde voor de voetbalvereniging BVV Borne. Niets was hem teveel als het ten goede kwam aan de club. Ruim 53 jaar maakte hij deel uit van het bestuur waarvan 21 jaar als voorzitter.
Als 14-jarige HBS-er kwam hij bij de geel-zwarten terecht. Samen met een groep vrienden maakte hij deel uit van het HBS-elftal Hercules en zij werden als groep ingedeeld in Borne 3
Het was is 1923 toen de club een wedstrijd tegen Tubantia Hengelo speelde, toen er een vreemde speler in het veld stond. Een Engelse monteur die spinmachines bij de textielfabriek Spanjaard plaatste, was ingezet als Willy Engelsman. Borne won met 2-0, maar de voorzitter van Tubantia tekende bezwaar aan.
Onderzoek
Er volgde een onderzoek en er werden maat liefst zes spelers van Borne voor langere tijd geschorst omdat ze verkeerde inlichtingen hadden gegeven. De secretaris van Borne, Karel van Gelder werd zelfs voor 4 jaar geschorst en zo kwam de 17-jarige Hagreis in het bestuur om zijn functie over te nemen.
Niet roken of drinken en vroeg naar bed!
Hij vervulde zelfs een tijdlang de dubbelfunctie van secretaris/penningmeester en in 1944 nam hij de voorzittershamer over. Op dat moment had de toen 40-jarige al een erelidmaatschap verdiend voor zijn werk voor de Twentse Voetbalbond, waarvan hij tien jaar deel uitmaakte.
Personeelsfunctionaris
In het dagelijks leven werkte Hagreis als personeelsfunctionaris bij de textielfabriek Spanjaard. De fabriek had grote behoefte aan arbeidskrachten en daarom trok Hagreis met zijn sercretaresse, juffrouw Maneschijn, het land in om personeel te werven. Uit Drenthe, Groningen en Friesland werden veel grote gezinnen naar Borne verhuisd. Hareis was tevens altijd zeer benieuwd of er ook goede voetballers waren. Die hadden een streepje voor en kregen dat meteen een plaatsje bij de voetbalclub. Zo sloeg hij twee vliegen in één klap.
8000 toeschouwers
Veel triomfen vierde Hagreis met "zijn club", vooral op het veld aan de PH-weg. Bij thuiswedstrijden werden er wel een 8000 toeschouwers geteld. De voorzitter waakte over zijn ploeg en pepte de spelers van het eerste elftal op om toch vooral goed hun best te doen. "Geen gepingel, geen gezeur met kort spel, maar snelheid, vaart, verrassing in het spel brengen door ineen de bal te spelen. Dat is de onzichtbare kracht da ons team sterk en hecht maakt", schreef hij. Hagreis had de gewoonte om 's avonds voor de wedstrijddag de spelers een brief te schrijven die hij persoonlijk bezorgde. Hij vroeg daarin de spelers zich vooral goed voor te bereiden op de wedstrijd en offers te brengen: "Niet roken of drinken en vroeg naar bed! Voor 100% concentreren en fit zijn. Werklust, geestdrift en vriendschap tonen, één voor elf en elf voor één!".
Onder zijn bezielende leiding schreef de BVV Borne geschiedenis. Maar liefst 10 kampioenschappen, 9 beslissingswedstrijden, 4 promoties, maar ook 4 degradaties maakte hij mee. Dat bacht de voorzitter tot de typerende uitspraak: "Het is juichen van voetbalvruegd en huilen van voetbalsmart". een echte promotie naar de eerste klasse zat er niet in. De BVV-Borne bleef de eeuwife tweede. Dat bracht Hagreis echter niet van zijn stuk. "Wat hebben we gejuicht en geschreeuwd in de duels tegen Rigtersbleek, Hengelo en Neo en de grote duels tusssen Bakhuis en Muizenbelt" verklaarde hij bij zijn afscheid.
Grensrechter en postbode
Naast het besturen schroomde hij niet de handen uit de mouwen te steken en knapte hij allerlei karweitjes op. Zo hielp hij mee om het terrein schoon te houden, vervulde de functie van grensrechter en speelde voor postbode. Tevens kon hij het niet nalaten om trainer en spelers aanwijzingen te geven, hetgeen hem niet altijd in dank werd afgenomen. Bovendien heeft hij zich bijzonder ingespannen voor de realitie van het sportcomplex 't wooldrik. Hij mocht da ok de erste steen leggen van het clubhuis.
Op 70-jarige leeftijd legde Jan Hagreis de voorzittershamer neer. Hij werd beloond met het ere voorzittersschap.
