Samen Kerken: Leer ons de liefde voor de vrede
AlgemeenAdvent: tijd van bezinning, tijd van voorbereiding. Tijd van toeleven naar en je inzetten voor de komst van de Vredevorst, zoals Jezus in vroeger tijden genoemd werd. Vrede op aarde zongen de engelen in het veld. We weten allemaal vrede komt niet uit de lucht vallen, dat vraagt toewijding, geven en nemen, het vraagt inzet van iedereen. ‘De Vredevorst’ leert ons wat vrede echt is. Dat vrede van doen heeft met de ander erkennen als mens, dat geven ontvangen is, dat delen vermeerderen is, en dat wij niet, nooit baas over de ander zijn. Graag ga ik bij Titus Brandsma in de leer waar het gaat over het vraagstuk vrede. Hoe leefde Titus met zijn zorg voor de vrede? Hoe doorleefde hij dit waardoor hij uiteindelijk zijn leven gaf voor de vrede?
Na de 1e wereldoorlog ziet Titus de groeiende onverdraagzaamheid in Europa. In 1931 waarschuwt hij zijn lezers hiervoor. Zijn waarschuwing van toen past naadloos op onze tijd.
Wij die midden in de wereld staan, wij die meer dan we onszelf bewust zijn, worden beheerst door de publieke opinie om ons heen, laten we ons eens afvragen, of ook wij wel worden geleid door de juiste voorstellingen van hetgeen de vrede in de menselijke samenleving eigenlijk inhoudt?
Als wij de feiten goed bezien, dan moeten wij tot de erkenning komen, dat wij allen, in en door de maatschappij waarin wij leven, de oorlog hebben bevorderd en er zo schuldig aan zijn.
Onze liefde voor de vrede was nog niet de ware welgeordende liefde.
Wat had onze liefde voor de vrede, beter, volmaakter, werkdadiger kunnen zijn geweest?
Laten we elkaar hierin helpen
We leven anno 2022 in een vrij land, hoe komt het dat we onze vrijheid misbruiken voor zoveel lelijke taal en uitsluitende woorden en daden?
De Vredevorst zou ons vragen: Leef met liefde voor de vrede, besef wat deze (je) waard is…
Nog even naar Titus luisteren: Maar het is merkwaardig, hoe door alle eeuwen heen telkens vredesherauten zijn opgestaan, vredestichters en verkondigers van de boodschap van vrede.
In de gevangenis van Scheveningen, bij zijn gevangenneming in 1942 schrijft Titus: ‘God zegene Nederland, God zegene Duitsland. God geve, dat beide volkeren weldra weer in volle vrede en vrijheid naast elkander staan in zijn erkenning en tot zijn eer, tot heil en bloei van beide zoo na verwante volken.
In deze tijd bidden wij: God zegene Oekraïne, God zegene Rusland.
Maar ook God zegene de interne conflicten in Congo, Soedan, Afghanistan, in ………
God zegene de 10.000.000 mensen die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld, 10 miljoen…
En misschien ook wel: God zegene de interne conflicten in onze eigen kring van familie of werk. Vrede op aarde is niet iets wat de anderen moeten doen, het is van ons samen. Laten we elkaar hierin helpen.
Leer ons de liefde voor de vrede
Paula Tielemans.
Karmelklooster Zenderen.
Advent: tijd van bezinning, tijd van voorbereiding. Tijd van toeleven naar en je inzetten voor de komst van de Vredevorst, zoals Jezus in vroeger tijden genoemd werd. Vrede op aarde zongen de engelen in het veld. We weten allemaal vrede komt niet uit de lucht vallen, dat vraagt toewijding, geven en nemen, het vraagt inzet van iedereen. ‘De Vredevorst’ leert ons wat vrede echt is. Dat vrede van doen heeft met de ander erkennen als mens, dat geven ontvangen is, dat delen vermeerderen is, en dat wij niet, nooit baas over de ander zijn. Graag ga ik bij Titus Brandsma in de leer waar het gaat over het vraagstuk vrede. Hoe leefde Titus met zijn zorg voor de vrede? Hoe doorleefde hij dit waardoor hij uiteindelijk zijn leven gaf voor de vrede?
Na de 1e wereldoorlog ziet Titus de groeiende onverdraagzaamheid in Europa. In 1931 waarschuwt hij zijn lezers hiervoor. Zijn waarschuwing van toen past naadloos op onze tijd.
Wij die midden in de wereld staan, wij die meer dan we onszelf bewust zijn, worden beheerst door de publieke opinie om ons heen, laten we ons eens afvragen, of ook wij wel worden geleid door de juiste voorstellingen van hetgeen de vrede in de menselijke samenleving eigenlijk inhoudt?
Als wij de feiten goed bezien, dan moeten wij tot de erkenning komen, dat wij allen, in en door de maatschappij waarin wij leven, de oorlog hebben bevorderd en er zo schuldig aan zijn.
Onze liefde voor de vrede was nog niet de ware welgeordende liefde.
Wat had onze liefde voor de vrede, beter, volmaakter, werkdadiger kunnen zijn geweest?
We leven anno 2022 in een vrij land, hoe komt het dat we onze vrijheid misbruiken voor zoveel lelijke taal en uitsluitende woorden en daden?
De Vredevorst zou ons vragen: Leef met liefde voor de vrede, besef wat deze (je) waard is…
Nog even naar Titus luisteren: Maar het is merkwaardig, hoe door alle eeuwen heen telkens vredesherauten zijn opgestaan, vredestichters en verkondigers van de boodschap van vrede.
In de gevangenis van Scheveningen, bij zijn gevangenneming in 1942 schrijft Titus: ‘God zegene Nederland, God zegene Duitsland. God geve, dat beide volkeren weldra weer in volle vrede en vrijheid naast elkander staan in zijn erkenning en tot zijn eer, tot heil en bloei van beide zoo na verwante volken.
In deze tijd bidden wij: God zegene Oekraïne, God zegene Rusland.
Maar ook God zegene de interne conflicten in Congo, Soedan, Afghanistan, in ………
God zegene de 10.000.000 mensen die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld, 10 miljoen…
En misschien ook wel: God zegene de interne conflicten in onze eigen kring van familie of werk.
Vrede op aarde is niet iets wat de anderen moeten doen, het is van ons samen.
Laten we elkaar hierin helpen.
Leer ons de liefde voor de vrede
Samen kerken
