Pastoor Veeger, een man met passie

Het nieuwe kerkplein werd naar hem genoemd. Pastoor Veeger, de man die Hertme op de kaart zette. Hij presenteerde zich op de eerste zondag van april in 1952 aan zijn parochie met de woorden: “Beste mensen, jullie kunnen veel met me doen, maar ik ben geen hondje. Ik laat dus niet met me spelen!”

BORNE - Heeroom, zoals hij zich het liefst liet noemen, had zijn intrede gemaakt en zou van zich doen spreken. Hij ontpopt zich als een sterke, soms ook wel autoritaire persoonlijkheid. Iemand die respect afdwingt. Een geestelijke van de oude stempel, maar met een vooruitziende blik, zakelijk inzicht en bijzondere talenten. Hij schildert, creëert eigen werk, maar maakt ook reproducties. Daarnaast boetseert hij. Zo maak hij ondermeer de koppen voor de figuren van de kerststal die hij liet bouwen. Hiervoor heeft een aantal parochianen model gestaan.

Veeger houdt van toneel en dit brengt hem er toe om in de zomer van 1953 Jozef in Dothan op te voeren. Het decor was het heideveld aan de Wetering. Honderd spelers en dertig ruiters te paard maken het Bijbelse drama tot een doorslaand succes. Een journalist schrijft hierover: “En weg was de rust. voorgoed. Duizenden Twentenaren kwamen in de zomer van 1953 luisteren naar de jammerklachten van Jozef in de put, naar de lyrische wanhoop van Ruben en ze waren zo geboeid dat ze amper merkten, dat het hoge, ijle getimmerte, dat hun zitplaats bood, met gevaar bezet was.”

Eigen openluchttheater
Een jaar later werd de St. Openluchtspelen in het leven geroepen. Na het succes van Jozef in Dothan wil Veeger zijn eigen open luchttheater bouwen. Naast de pastorie bouwt een heel leger vrijwilligers maandenlang aan de realisatie van de droom van de pastoor. Naar voorbeeld van een vergelijkbaar theater in Bentheim. In eerste instantie zonder tribune. Het was eigenlijk alleen een decor met daarvoor een rij banken. Helemaal achter die banken stond de regiekamer opgesteld, op poten. De overkapping werd pas in 1962 gerealiseerd. Veeger was een regelaar, en had zijn connecties.

In 1957 werden de eerste Passiespelen opgevoerd met Pater Genisius O’Carm als de Christusfiguur, Gerard Nijhof uit Borne werd voorla bekend door zijn Petrus vertolking. Ben Blenke speelde rol van de apostel Johannes. In totaal werkten zo’n 300 mensen mee aan deze productie waaronder de kinderen van de Aegidiusschool. Het werd een doorslaand succes. Veeger had zijn crew stevig onder de knoet en eiste een ijzeren discipline. Kwam je een keer niet opdagen tijden de repetitie, dan kwam er steevast er steevast een telefoontje met een nors: “Woat blief ie?”weet Blenke zich te herinneren. Drie maande lang, juni, juli en augustus, werden de spelen uitgevoerd. Zelfs in het Duits. “De teksten werden op band ingesproken. We deden toe al aan playback!” Met bussen kwamen onze oosterburen naar het Openluchttheater.

Televisie
Negen jaar lang wordt het lijden van Christus op de planken gebracht. De vele kleding van de spelers weet de pastoor los te peuteren bij de textielmagnaten die hij kent. Iedereen in Hertme werkt mee, zelfs de huishoudsters van de pastoor.

Tot 1965. “Men werd passiespelen moe”, weet Blenke. De animo nam af, de televisie deed zijn  intrede en de spelers die zich jarenlang hadden ingezet, haakten af. Veeger probeerde zijn kudde vanaf de kansel nog wel aan te sporen, maar het mocht niet baten. Het werd stil rondom het theater.

Pastoor Veeger had echter meer kanten. Hoewel hij een geestelijke was van de oude stempel, plaatste hij als een van de eersten een voorzetaltaar, zodat hij met het gezicht naar de kerkgangers stond. Ook stelde hij de zaterdagavond mis in en besluit hij tot invoering van de kerkbijdrage. Daarnaast was hij een levensgenieter. Hield van jagen, maar niet zonder een feestavond met kruisjassen. Zijn verjaardag vierde hij in het theater temidden van zijn parochianen. Zelf ontpopte hij dan als een rasartiest die zijn publiek vermaakt met goochelkunsten. In 1972 overlijdt hij op 81-jarige leeftijd. Zijn lichaam wordt begraven op de begraafplaats naast de kerk, vlakbij zijn geliefde theater.