Column Irene Pigge: Stil protest is soms erg effectief...
ColumnIrene Pigge is samen met haar man eigenaar van het winkeltje op het station van Borne. Een druk punt, waar veel ontmoetingen plaatsvinden en waar reuring is. In Hart van Borne vertelt zij wat zij er zoal meemaakt.
“Schat, ik zat te denken he..” Wanneer mijn man deze woorden uitspreekt, ben ik extra alert. Want wanneer mijn man gaat denken, kost het ofwel geld, ofwel tijd, of allebei. Soms is het geniaal, zoals het beginnen van een koffiebranderij op een station, maar niet alle ideeën zijn zo briljant.
Neem nou al die hobby’s. Zo ligt er een volledige duikuitrusting te verstoffen (en het heet niet voor niets uitrusting; je moet er eerst heel hard voor werken), heeft hij ook een blauwe maandag kruisbooggeschoten (waarschijnlijk moet dit anders vervoegd, maar u begrijpt wat ik bedoel) en heeft hij tal van bedrijfsmatige hersenspinsels. Zo bedacht hij dat we maar iedere dag stamppotten moeten maken, want die zijn lekker (maar écht) en heeft hij zelfs bedacht dat we spareribmenu’s met friet gingen maken net voor sluitingstijd, waardoor mijn dagen nog langer werden en mijn lontje korter.
Hij bedenkt echter nooit dat bijvoorbeeld de plinten veel leuker staan áán de muren in plaats van gestapeld erlangs. En het duurde ook maanden voordat de brandmelders er eindelijk aan zaten. Pas nadat de man klaagde over harde handdoeken (sja ik durfde de droger niet te gebruiken zolang er geen alarmsysteem hing), ging de boormachine uit de koffer. Misschien is dat de manier om dingen gedaan te krijgen. Gebeurt er iets niet naar mijn zin, dan gebruik ik gewoon geen wasverzachter.
Maar ach, misschien moet ik ook niet zeuren; de man werkt twee banen, is hartstikke druk en misschien moet ik zelf maar eens naar die plinten kijken. Volgens mijn man had ik er niet veel voor nodig. Een zaag, een boormachine en een soort trapje. Komt goed.
Irene Pigge
De Koffiekaravaan
