Column Irene Pigge: Nee, ik heb géén worteltaart (of croissants)
ColumnIrene Pigge is samen met haar man eigenaar van het winkeltje op het station van Borne. Een druk punt, waar veel ontmoetingen plaatsvinden en waar reuring is. In Hart van Borne vertelt zij wat zij er zoal meemaakt.
Kent u die mop van dat konijn dat elke dag bij de bakker komt vragen of deze ook worteltaart verkoopt? Nee? Nou, dan leg ik ‘m kort uit. Iedere dag komt het konijn dus zeuren, tot ergernis van de bakker. Om maar eens van het gezeur af te zijn, gaat deze op een dag overstag en maakt worteltaart. Hij verwacht dat het konijn de worteltaart van hem koopt, maar tot zijn verbazing houdt het beest er helemaal niet van.
Hetzelfde hebben wij met croissantjes. Je zou denken dat het de ultieme go-to is voor een koffiekiosk op een station. Ja, als die op Den Haag Centraal staat, of in Amsterdam, waar dagelijks honderden potentiële bladerdeegfanaten rondlopen. Op station Borne is dat een ander verhaal. Daar lopen ze alleen rond wanneer ik ze niet op voorraad heb. En dus ging ik al enkele malen overstag.
Bladerdeeg, rauw, doet er 25 minuten over om zo’n aantrekkelijk fluffy mini-mondvakantietje-naar-Frankrijk te worden en ik moet er minimaal honderd van kopen én bewaren. Iedere keer bakte ik ze vol goede moed af, verpakte ze en gooide ze vervolgens uren later gefrustreerd weer weg, onverkocht en onbemind. Dus we hadden ze wel, maar verkochten ze zelden. Dus nee, we verkopen geen croissants. En ook geen worteltaart, voor de duidelijkheid.
Irene Pigge
De Koffiekaravaan
